Jubilerend organist Dick Rozenga met de zojuist opgespelde speld van verdienste, verleend door de landelijke VVP. (Alle bijgaande foto’s zijn gemaakt door huisfotograaf Jelle Witteveen).
Het zijn feestelijke dagen voor Dick Rozenga, een van de vaste organisten van het Witte Kerkje in Haren. Op 20 september jl. vierde hij zijn 70e verjaardag en in de dienst van zondag 1 oktober werd hij gehuldigd ter gelegenheid van zijn 50-jarig jubileum als organist van het Witte Kerkje. Tijd voor een interview dus, waarin Dick de interviewer nogal verbaasde met de mededeling dat hij ooit vechtsporter is geweest. Daarover later meer, maar eerst in grote lijnen de levensloop van Dick.
Weliswaar zag Dick het levenslicht in Groningen (Huize Tavenier), maar zijn eerste vier levensjaren waren in Winsum, alwaar het gezin Rozenga woonde. Daarna werd het nog een jaartje Delfzijl, waarna het gezin definitief naar de stad Groningen verhuisde. Vader kreeg daar een baan als typograaf bij de uitgeverij Jan Haan en later bij het toenmalige Nieuwsblad van het Noorden.
Op zijn 10e jaar begon Dick met orgellessen op het harmonium dat ze thuis hadden staan. Hij was toen ook vaak te vinden bij het orgel in de Oosterkerk in Groningen en op zijn 12e jaar begeleidde hij voor het eerst een kerkdienst; in de Dorpskerk van Pieterburen. Dick heeft ook nog professioneel orgelles gehad van de bekende organist Piet Wiersma. Dat hij op zijn 20e jaar vaste organist van het Witte Kerkje werd, is min of meer te danken aan Alice Brons, de andere vaste organist van het Witte Kerkje. Zij was al een tijdje organist van het kerkje, maar kreeg het te druk en drong aan op versterking. Dat werd dus Dick en zo heeft het Witte Kerkje momenteel meer dan 110 jaar ervaring op het orgel, want Alice heeft haar 60-jarig jubileum reeds achter de rug.
Dick heeft het muzikaal nooit alleen bij het orgel gehouden. Hij speelt ook piano en in jongere jaren blies hij ook nog op de trompet en had hij ook wel eens een gitaar in handen. Hij speelde in die tijd ook bij een band die bijvoorbeeld in de dansgelegenheid Huize Maas in Groningen optrad. Ook zat hij in een combo dat regelmatig in een van de katholieke kerken in Groningen speelde. Dick was tevens een graag geziene gast in de bejaardentehuizen en de Jongerenkerk, waarin hij speelde. En dat allemaal gedurende zijn dagelijks werk als belastingambtenaar. Hij bleef tot aan zijn pensionering in 2018 bij de belastingdienst.
Dick bleef in conditie door veel aan vechtsporten te doen. Kickboksen, judo, jiujitsu, karate, alles kwam voorbij. Hij stond op het punt de zwarte band bij karate te halen, maar een dramatisch ongeluk was de oorzaak dat hij moest stoppen met de sport. Bijna 30 jaar geleden viel hij van een treinperron in Groningen, naast een trein die nog in beweging was. Dankzij een oplettende conducteur die op de noodknop drukte, werd het geen fataal ongeluk, maar Dick verbleef wel 14 dagen op de intensieve care en moest daarna een half jaar revalideren.
Dick is alleenstaand. “Ik heb wel 24 jaar een relatie gehad met een vriendin, maar uiteindelijk zijn we in goede harmonie uit elkaar gegaan”, vertelt hij. Maar de muziek en de familie maken dat Dick zich nooit verveelt. Hij verheugt zich altijd zeer als zijn broer uit Israël overkomt. “Hij werkt in Israël bij de Yad Vashem-organisatie en als hij voor zijn werk naar Europa komt, dan ontvang ik hem graag en dan musiceren we er beiden flink op los.” En dan zijn er ook nog de sterren. Dick maakt daar een intensieve studie van. Via internet komt hij veel te weten over de sterrenkunde, maar omdat daar veel wiskunde aan te pas komt overweegt hij daar meer studie naar te doen. En als sluitstuk volgt dan de aanschaf van een eigen telescoop.
Voorlopig ziet Dick zich nog wel een tijdje doorgaan als organist bij het Witte Kerkje. “Ik heb wel eens het aanbod gekregen om vaste organist bij de Immanuelkerk te worden, maar het bevalt me goed bij het Witte Kerkje.” Over het orgel is hij best tevreden. “Weliswaar kunnen niet alle registers open, het geluid is dan te hard, maar met de Kerstdienst doe ik dat wel. Dat hoort bij die liederen.”
En hij zou het ook doen bij zijn lievelingslied ‘U zij de glorie’(À toi la gloire), schat ik in.
Dick Dalmolen.
Voorzitter Ate Trox van het Witte Kerkje speldde de VVP-onderscheiding op.
Er waren ook taartjes met het jubileumjaartal 50 erop.
En die gingen er geweldig goed in.
Jubilaris Dick Rozenga met naast hem zijn zwager en zuster.
En de bloemen van de dienst gingen natuurlijk ook naar Dick.