Met Kind op komst Koninkrijk op komst
“Waarmee kunnen we het koninkrijk van God vergelijken en door welke gelijkenis kunnen we het voorstellen.” (Marcus 4:30)
Het verhaal in aanloop naar de geboorte van Jezus is een prachtig beeldend verhaal. Gelijkenissen zijn ook beeldende verhalen. Ze zijn niet dichtgetimmerd maar zetten de luiken juist wagenwijd open. De lezer kan door diens verbeelding juist enorm veel ruimte ervaren. Ruimte om te fantaseren, visioenen zien, vergezichten dromen en wat dies meer zij. En hebben we dat momenteel niet ontzettend nodig?
Hoe geef ik woorden aan de huidige situatie in Nederland zonder te willen polariseren maar door juist proberen te verbinden? Ik ben er niet de persoon naar om wollige taal te gebruiken, niets te zeggen. Dat kan ik niet. Daar schiet je ook niets mee op en dat is niet waarvoor we de Bijbel lezen, naar de kerk gaan of erover nadenken. Met grove woorden, op de persoon spelen, of op een groep spelen, zoals steeds gewoner wordt, schieten we ook niets op. Het is wel ronduit stuitend en shockerend. Eerst waren het de asielzoekers en nu zijn het de mensen met een islamitische achtergrond of de mensen met naast een Nederlands paspoort ook een Marokkaans exemplaar.
Hoe geef ik woorden aan de situatie in Gaza zonder te willen polariseren maar door juist proberen te verbinden? Zonder wollige taal, zonder grove woorden, maar wel willen benoemen? Doen Palestijnen in Gaza er niet toe?
Hoe geef ik woorden aan de situatie van Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever dat voor een zeer groot deel bezet wordt door kolonisten, zonder te willen polariseren maar door juist proberen te verbinden? Zonder wollige taal, zonder grove woorden, maar wel willen benoemen wat daar gaande is. Doen Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever er ook niet toe?
In Amsterdam heb ik lesgegeven op het Hervormd Lyceum West in de wijk Slotervaart. Op deze christelijke school hadden bijna alle leerlingen een islamitische achtergrond: 95%. De meeste met een Marokkaanse of Turkse achtergrond. Daarnaast waren sommige leerlingen met hun ouders gevlucht uit bijvoorbeeld Irak of Afghanistan.
In het Bijbels museum in Amsterdam was op zolder een prachtige expositie gemaakt: “De wegen naar Jeruzalem”. Letterlijk drie wegen – klein maar fijn – waren er gemaakt waar je door moest lopen om in Jeruzalem (zie foto) te komen: een joodse, een christelijke en een islamitische weg. Vooraf kwamen er twee studenten – Adam en Hajar – bij ons op school. Adam heeft een joodse achtergrond en Hajar een islamitische achtergrond. Ze vertelden van hun weg door het leven en die van Jeruzalem. Mijn mentorklas, een 2e Mavo-klas, durfde open te zijn en veel vragen te stellen toen Adam en Hajar kwamen vertellen. Hajar vertelde openhartig dat ze niet altijd even goed meedeed aan de ramadan – vastenmaand. Waarop een leerling vroeg: “Weten je ouders dat?” Ze antwoordde eerlijk dat haar ouders dat niet wisten. Voor veel leerlingen was het de eerste keer dat ze bewust waren dat er iemand met een joodse achtergrond in hun midden was. Alom verbazing omdat hij zo gewoon met hen omging en hen niet haatte toen hem dat gevraagd werd. En de leerlingen antwoordden hetzelfde toen Adam hen de vraag terugspeelde.
Na een zeer bijzondere les op school gingen we naar het Bijbels museum waar we door Adam en Hajar werden rondgeleid. We bewandelden de drie wegen die naar Jeruzalem voeren. Er werden serieuze gesprekken gevoerd, gelachen en vragen gesteld over elkaars achtergrond.
Gezamenlijk liepen we na afloop naar de tramhalte. Ik ging met mijn klas bij de tramhalte richting Slotervaart staan wachten. Adam en Hajar stonden aan de overkant te wachten, zij gingen richting centrum, toen een leerling me heel zachtjes influisterde: “Volgens mij zijn Adam en Hajar aan het flirten met elkaar!” Dat te willen zien is toch advent?!
Gelijkenissen laten vaak een nieuwe alledaagse werkelijkheid zien. Is het ook niet met advent dat we ruimte geven aan onze gedachten, dromen en visioenen van een wereld waar het wat hemelser aan toe gaat. Begint het niet allemaal met dat te willen zien?! Want door een andere perspectief te hebben word je in beweging gezet! We zien het bij de Joodse Jules van 38 en Palestijnse Mahmoud van 32 die samen voetballen in een elftal en naar klassen gaan om te laten zien en horen dat hun vriendschap juist sterker is geworden. Ook al verschillen ze van mening en inzicht misschien. Dat is toch ook waarom rabbijn Awraham Soetendorp en jongerenimam Shamier Madhar basisscholen en klassen op middelbare scholen bezoeken. Zij durven te dromen en te verwachten!
Een ieder een gezegend advent toegewenst waarin je met het kind op komst ook ruim baan durft te geven, juist nu (!) aan het visioen van een Koninkrijk op komst!
Op de terugweg fantaseerden de leerlingen erop los. Ze zagen het al helemaal voor zich! De mooiste vergezichten kwamen voorbij. Natuurlijk zouden Adam en Hajar hartstikke verliefd worden. Nee, ze waren het natuurlijk al! We zagen het toch al, de vlinders in de buik. Ze zouden gaan trouwen. De leerlingen zagen een joods – islamitische trouwfeest voor zich waarover frank en vrij de mooiste ideeën opkwamen met een imam en een rabbijn met veel muziek en dans. Met mooie namen voor hun toekomstige kinderen….
Door Greta Huis